Gisteren bezocht ik het congres HRM in de zorg in Den Bosch. Verschillende zorgorganisaties presenteerden daar hun nieuwe manier van werken als het gaat over het werven én behouden van hun collega´s in de gezondheidszorg. We stonden stil bij uitdagingen waarmee de gezondheidszorg te maken heeft, nu en in de toekomst.
Het congres was in het congrescentrum 1931, een bijzonder ontwerp, en mijn collega vroeg zich af welke functie dit gebouw vroeger had. Misschien waren het wel de hallen van de veemarkt opperde ik. We hadden het kunnen zien: op verschillende plaatsen herinnerden grote zwart-witfoto's aan, inderdaad: de veemarkt.
Het is vandaag 114 jaar geleden dat mijn vader het levenslicht zag. Geboren in 1909, overleden in 1997.
Hij was boer, maar was het liefst veehandelaar geworden. Pa was al op leeftijd, toen een jonge boer uit Randwijk hem regelmatig op woensdagmorgen ophaalde om samen naar de veemarkt in Den Bosch te vertrekken. Je kon mijn vader niet gelukkiger maken. Een oude foto bij deze blog herinnert aan mijn vader in jongere jaren in vol ornaat (pet, lange jas, peuk in de hand) in de buurt van de veemarkt. Een uitbraak van mond- en klauwzeer in Europa maakte dat de veemarkten in 2001 hun deuren moesten sluiten.
Al ben je geen veehandelaar, ook als boer valt er wat te verhandelen. Ik herinner me hoe ik als klein meisje angstig en op veilige afstand achter in de koestal stond te kijken en te luisteren naar het handjeklap tussen pa en een veehandelaar. Het ging tekeer, er werd geschreeuwd en geslagen. Bibberend wachtte ik tot de ruzie, zo dacht ik, volledig uit de hand zou lopen. Misschien kon ik mijn vader nog redden in dat geval en ik bleef toch maar een beetje in de buurt.
Maar, wat een wonder, aan het einde kwamen pa met Cor Hol, Bart Meijer of een andere handelaar, gewoon weer zonder kleerscheuren uit de stal. Ze dronken een bakje koffie in de keuken bij mijn moeder en er was een koe verkocht - of niet.