De lente komt!

Eeuwenlang is de Galanthus nivalus, voor ons het gewone sneeuwklokje, een bloempje dat als stinsenplant in Nederland de tuinen van de welgestelden versierde. 

Met deze bedoeling zal het sneeuwklokje ook bij boerderij Het Klaphek in Randwijk geplant zijn. In mijn eigen tuin heb ik ze gepoot als herinnering aan de tuin bij onze boerderij en sinds deze week staan ze in bloei.

Aan de voorkant van onze boerderij was een groot grasveld dat in de loop van de winter veranderde in één grote witte vlek; en daar was geen sneeuw voor nodig. De eerste bloeiende klokjes werden door ons met blijdschap begroet. En al gauw stond er een mini-mini-boeketje op onze schoorsteen. Het tweede boeketje werd meestal cadeau gedaan aan onze buurvrouw Kee.

Nu dacht ik dat dit klokjestapijt er al sinds mensenheugenis lag. Toen mijn moeder echter in 1951 op de boerderij kwam, was dit tapijt niet veel meer dan een tafelkleed. Ze is toen aan de slag gegaan door de bollen uit te poten en te zorgen dat het loof de gelegenheid kreeg om af te sterven zodat de bollen zich zouden vermeerderen. Ook de mieren schijnen hun bijdrage hieraan te hebben geleverd.

Rond 1980 zijn de klokjes nog een keer uitgepoot op het grasveld langs de weg. Keurig in grote blokletters. Om iedereen te herinneren aan de mooie voorjaarsboodschap van de Galanthus nivalus: DE LENTE KOMT.